Kintsugi

Een meester in levenslessen stond voor een groep “leerlingen”. Voor hem op tafel stond een grote glazen vaas. Naast de vaas stond een emmer grote stenen.
De meester begon de stenen een voor een in de grote vaas te stapelen, tot er geen steen meer bij kon. ‘Wel’, vroeg de meester, ‘is deze vaas nu vol?’.

Alle leerlingen waren het er over eens, de vaas was vol, er kon geen steen meer bij. De meester knikte instemmend, en nam van onder de tafel een zak grote kiezels.
Langzaam goot hij de zak in de vaas. De kleinere kiezels vonden al snel hun weg tussen de stenen en weldra was de zak leeg en de vaas vol.
‘Nu dan?’, vroeg de meester, ‘wie denkt dat de vaas nu vol is?’

De leerlingen aarzelden. Daarnet hadden ze ook gedacht dat de vaas vol was, en hadden ze ongelijk gehad. Niemand durfde zijn vinger op te steken.
De meester glimlachte en haalde een zak zand van onder tafel tevoorschijn. Hij goot de zand over de stenen en de kiezels, en zie, toen de zak zand leeg was, was de vaas tot aan de rand gevuld met zand en kiezels. De leerlingen zuchtten en waren blij dat ze daarnet niet gezegd hadden dat de vaas vol was. ‘Wat denken jullie nu?

‘Vol?’ vroeg de meester. Nu was iedereen overtuigd en vol bewondering voor de meester die hun zo magistraal in het ootje genomen had. De vaas was vol. Alle leerlingen waren het er over eens. Maar de meester reageerde niet op hun opmerkingen of lofbetuigingen.

Glimlachend nam hij de karaf water die naast hem stond voor als hij dorst zou krijgen. Traag goot hij het water in de vaas, tot er geen druppel meer over was. De leerlingen waren stil. ‘Wat’, zo vroeg de meester hen, ‘denken jullie dat de les is?’
Een leerling, iets moediger dan de anderen, stak zijn vinger op. ‘De les’, zo sprak hij aarzelend, ‘is dat hoeveel je ook denkt dat je te doen hebt, er is steeds nog ruimte vrij voor meer’. Zuchtend en trots op zichzelf ging hij terug zitten.

‘Nee’, sprak de meester. ‘Dat is niet het punt. Dit voorbeeld illustreert dat je nooit alles in de vaas had gekregen als je de grote kiezels er niet als eerste in doet.
Wat zijn de ‘grote kiezels’ in jouw leven? Je opleiding? Een ideaal? Tijd met mensen van wie je houdt? Vergeet nooit dat de grote stenen het belangrijkst zijn, omdat het je anders niet lukt.